De clown ontstaat op het moment dat iemand zichzelf toestaat om écht te zijn, in het nu: open, authentiek, kwetsbaar. De clown zegt JA tegen het leven, in al zijn vormen en heeft de moed om licht te werpen op alle facetten van ons ‘ Zijn’ , zowel die lichte als de schaduwkanten en dit op zijn eigen ludiek manier. Met grote ogen kijkt hij naar de wereld – verwonderd, onschuldig, en vol nieuwsgierigheid en stapt hij vol vertrouwen in het onbekende.
 

In zijn universum zijn tekortkoming en mislukking goud waard en wordt persoonlijke onzekerheid omgetoverd tot theatrale kracht.. De clown is absurd, ludiek, en heerlijk ongecontroleerd. Zijn logica is eigenzinnig, zijn timing onverwacht.
 

De clown is een eeuwige optimist. Hij faalt – en doet dat met overgave en glans. Hij durft zich te laten zien in zijn belachelijkheid, en precies daarin raakt hij het hart van de ander. Want in het spanningsveld tussen het verlangen om gezien te worden en de angst om gezien te worden, daar leeft de clown – en daar ontstaat ware vrijheid.

De clown nodigt ons uit tot spel. Tot het omarmen van het absurde, het vieren van het onvolmaakte, het loslaten van controle. Hij laat ons lachen, soms huilen – maar altijd voelen.

 

Clownerie is vreugdevol, wild en eerlijk. Het is een terugkeer naar onze essentie: speels, creatief, levend.